Wrośniak różnobarwny
łac. Trametes versicolor
Przegląd od AI:
Wrośniak różnobarwny to pospolity grzyb nadrzewny, zazwyczaj wyrastający dachówkowato (jeden na drugim). Owocnik ma szerokość od 3 do 8 cm, jest cienki oraz posiada koncentryczne strefy w różnych odcieniach brązu. Jest twardy i sprężysty, a jego spodnia strona (hymenofor) pokryta jest drobnymi rurkami. W Europie uznawany jest za niejadalny ze względu na twardą strukturę. Jednak w tradycyjnej medycynie, zwłaszcza azjatyckiej, jest ceniony za swoje właściwości prozdrowotne, w tym wspieranie układu odpornościowego. Poniższy przegląd ma za zadanie sprawdzić czy poza „tradycją” jest w tym grzybie coś więcej.
Jeżeli chcecie nabyć ekstrakty z grzybów, a przy okazji wesprzeć moją twórczość, to możecie je nabyć pod tym linkiem – tutaj (płatna współpraca – dostaniecie 20% rabat, użyj kodu NATURA). Poniższy opis nie wskazuje na właściwości żadnego z suplementów, a opisuje przegląd badań dotyczący samego grzyba.
Podsumowanie wideo:
Polisacharydy (beta-glukany, polisacharydopeptyd – PSP, polisacharyd krestin – PSK, polisacharyd – Musarin), polifenole, terpenoidy, sterole [1], [2]
W grzybie nie zidentyfikowano żadnych substancji mogących zagrażać ludzkiemu zdrowiu. Badania na zwierzętach wykazały, że ekstrakty z grzyba są bezpieczne nawet przy bardzo wysokich dawkach [2]. Dostępne badania kliniczne nie wskazują na żadne istotne skutki uboczne stosowania polisacharydów (PSK) z wrośniaka.
W Japonii polisacharydy (PSK – polisacharyd K) pozyskiwane z wrośniaka są rutynowo stosowane w trakcie i po leczeniu nowotworowym. Japonia zatwierdziła je jako lek w 1977 roku [4]. Analogicznym związkiem, również pochodzącym z tego samego grzyba, jest polisacharydopeptyd (PSP). Wskazuje się skuteczność tych związków w leczeniu różnych nowotworów między innymi żołądka, przełyku, jelita grubego, odbytnicy, płuc i piersi [9].
W metanalizach badań i pacjentów z rakiem jelita grubego wykazano zwiększoną przeżywalność oraz przeżywalność bez nawrotu choroby w ciągu 5 lat [3]. Odnotowano poprawę przeżycia o 6,8 p.p w stosunku do innych pacjentów, a wynik był statystycznie istotny. Na pierwszy rzut oka jest to mała liczba ale w przypadku pacjentów ontologicznych zwiększenie szans na przeżycie jest kluczowe.
Źródło [3]
W 2012 roku przeprowadzono badanie kliniczne pierwszej fazy na 9 pacjentkach chorych na raka piersi, które przeszły chemioterapię lub radioterapię. Podzielono je na 3 grupy przyjmujące 3, 6 oraz 9g wrośniaka dziennie. W grupie 6 i 9 gram zwiększyła się liczba limfocytów, a w grupie 6 gram liczba komórek NK (tzw „naturalni zabójcy”). Wrośniak po standardowej terapii nowotworowej może zatem poprawiać stan odporności [5].
Przegląd systematyczny z 2015 roku wskazuje na 6 badań klinicznych randomizowanych oraz 5 nierandomizowanych dotyczących raka płuc [7]. Badania przedkliniczne wskazywały na działanie przeciwnowotworowe PSK poprzez immunomodulację oraz bezpośrednie działanie hamujące rozwój nowotworu, co skutkowało zmniejszeniem wzrostu guza i działaniem przeciwprzerzutowym. Nierandomizowane badania kontrolowane wykazały poprawę różnych wskaźników przeżycia, w tym mediany przeżycia oraz przeżycia 1-, 2- i 5-letniego. Randomizowane badania kontrolowane wykazały korzyści w zakresie parametrów immunologicznych, stanu sprawności i masy ciała, objawów związanych z guzem, takich jak zmęczenie i anoreksja, a także przeżycia. PSK był bezpiecznie podawany po i w skojarzeniu ze standardową radioterapią/chemioterapią. PSK jest uważany za bezpieczny i dobrze tolerowany, nawet przy długoterminowym stosowaniu jako terapia adiuwantowa (wspomagająca) przez pięć lat lub dłużej. Badania były przeprowadzane w latach 1982-2003, głównie w Japonii na grupach poniżej 100 osób.
Źródło [7]
W 1992 r. przeprowadzono duże randomizowane badanie z udziałem 914 kobiet z rakiem piersi [11].
- Oceniano w nim dodatek tamoksyfenu do standardowej chemioterapii.
- W ramach tego badania, niektóre podgrupy kobiet otrzymywały dodatkowo immunoterapię Krestinem (PSK) w dawce 3g dziennie przez 24 miesiące, oprócz chemioterapii.
- Analiza wykazała, że Krestin (PSK) znacząco wydłużył przeżycie u pacjentek z rakiem piersi.
W 1996 r. opublikowana badanie, w którym wzięło udział 376 pacjentek z rakiem piersi, które przeszły operację usunięcia guza. W formie terapii uzupełniającej porównano standardową chemioterapię z immunoterapią PSK. Ustalono, że PSK jest równie skuteczne w zapobieganiu nawrotów oraz zwiększeniu przeżywalności co chemioterapia. Biorąc pod uwagę, że chemioterapia w porównaniu z PSK jest o wiele bardziej toksyczna, jest to bardzo dobry wynik [10].
Podobne badanie opublikowano w 1995 r. które przeprowadzono na 227 kobietach z rakiem piersi, które miały duże ryzyko nawrotu. Immunoterapia z użyciem Krestinu (PSK) poprawiła rokowania i i zwiększały 5-oraz 10-letnie przeżycie [12].
W metaanalizie 8009 pacjentów z rakiem żołądka, uczestniczących w ośmiu randomizowanych badaniach kontrolowanych oraz przyjmujących PSK zaobserwowano dłuższe przeżycie [14].
Naukowcy w 2022 roku podkreślają, że dowody na skuteczność PSK są zbyt słabe i niepewne, aby z całą pewnością stwierdzić, że faktycznie pomagają w przypadku raka jelita grubego w kontekście współczesnej medycyny [15].
Grzyby to naturalne probiotyki ze względu na obecność niestrawnych dla człowieka polisacharydów. Ich obecność w układzie pokarmowym zwiększę liczbę prozdrowotnych bakterii [2].
W badaniach in vitro wrośniak wykazuje właściwości przeciwwirusowe, działa hamująco nawet na wirusa HIV [2]. Wykazuje również działanie przeciwpasożytnicze na tropikalną chorobę nazywaną leiszmeniozą. Odpowiedzialny jest za to kwas trametenolowy (związki sterolowe) [2].
Aktualnie oprócz PSK wskazuje się również na nowy obiecujący polisacharyd – Musarin, który też może mieć silny potencjał przeciwnowotworowy [13].
Więcej ciekawych informacji nt. grzybów znajdziesz w moim e-booka oraz wersji audio.
