Niecierpek pomarańczowy

łac. Impatiens capensis

Młode pędy oraz liście jadalne są po obróbce termicznej [1]. Należy je gotować dwukrotnie po 20 minut (a wodę odlewać) oraz nie zjadać ich zbyt dużo, ponieważ roślina zawiera szczawiany wapnia [2], [5]. Spożywanie dużej ilości liści może mieć efekt przeczyszczający [3]. Jadalne są także nasiona, na surowo i po obróbce termicznej [2], [4]. Jadalne są także kwiaty, w małych ilościach do sałatek oraz po usmażeniu [5].

W przypadku niecierpka pomarańczowego obowiązuje identyczna zasada obróbki, jak w przypadku innych niecierpków spotykanych w Polsce. Więcej w artykule o niecierpku drobnokwiatowym.

Zajrzyj do darmowej próbki naszego atlasu roślin i podejmij decyzje o zakupie!

Próba smaku:

Nasiona tej rośliny smakują przyjemnie orzechowo (w moim odczucie nawet lepiej). Liście oraz kwiaty są nieco mdłe.

Jak prawidłowo rozpoznać?

Jest to roślina dorastająca do 1,5m wysokości. Posiada charakterystyczną dla niecierpków torebkę nasienną (gdy jest w formie dojrzałej, po lekkim dotknięciu katapultuje nasiono) oraz pomarańczowe kwiaty (czym różni się od innych niecierpków spotykanych w Polsce). Kwitnie od sierpnia.

Wskazówka występowania:

Roślina jest rzadko spotykana w Polsce (lokalizowana m.in nad Zalewem Szczecińskim).

Z czym można pomylić?

Ze względu na charakterystyczne torebki nasienne, roślinę można pomylić jedynie z innymi gatunkami niecierpka. Pomyłka nie jest niebezpieczna, bowiem rośliny przyrządza się identycznie. Inne gatunki Niecierpka są opisane w artykule o niecierpku drobnokwiatowym.

Właściwości medyczne:

Roślina była niegdyś stosowana jako środek łagodzący objawy skórne np. wysypkę, spowodowaną innymi roślinami [6]. Roślina ma szereg różnych działań m.in antybakteryjne i przeciwzapalne [7].

Film:

Zachęcam do zapoznania się z playlistą „Poradnik Chwastożercy” na moim kanale na YouTube. Pamiętaj zostawić subskrypcję oraz komentarz – wspierasz tym samym rozwój atlasu!

Wykaz źródeł:

1. Perry Medsger Oliver: Edible Wild Plants , Nabu Press, 2011.
2. Thomas S. Elias, Peter A. Dykeman: Edible Wild Plants A North American Field Guide, Sterling Publishing, New York, 1990.
3. Harris. B. C. Eat the Weeds. Pivot Health, 1973.
4. Russ Kohen: Edible Plant Species Native to the Northeast U.S. and E. Canada, 2020 https://www.ecolandscaping.org/wp-content/uploads/2020/02/Cohen_Edible-Native-Plants-of-NE-for-ELA-Conference-2020.pdf
5. Strona poświęcona roślinom https://indiananativeplants.org/images/resources/Gordon%20Mitchell%20Articles/GM_jewelweed
6. Pratap Singh, Rajendra Singh, Nitin Sati, Vivek Ahluwalia, Om Prakash Sati: Phytochemical and Pharmacological Significance of Genus: Impatiens Int. J. Life. Sci. Scienti. Res., 3(1): 868-881 JANUARY- 2017 https://www.iijls.com/currentissue/zIJLSSR-1180-10-2015.pdf
7. James A. Duke: Handbook of medicinal herbs, second edition, CRC Press, London, 2002.