Porzeczka czerwona

Indeks jadalności
Indeks medyczny
Identyfikacja	łatwa
Częstotliwość	średnia

Jadalne są owoce oraz liście na surowo i po ugotowaniu [1]. Suszone liście możemy parzyć na herbaty, a także suszyć (w temperaturze 30-40 st. C) i dodawać do mieszanek ziołowych. Jako że jest to krzew powszechny w uprawach, a jego owoce sprzedawane są w sezonie na każdym bazarku, można znaleźć całe mnóstwo ciekawych przepisów. Na ich bazie najczęściej wykonywane są dżemy, soki oraz nalewki. W moim odczuciu owoce porzeczki czerwonej najlepiej smakują w postaci dżemu. Wykonanie jest bardzo proste, wystarczy zagotować 1kg owoców w małej ilości wody (100 ml), po zagotowaniu zblendować, dodać 100-250g cukru i dosypać żelifxu lub poczekać aż nadmiar wody wyparuje. Gdy uzyskamy gęstą i zwartą masę, przetwory wekujemy, przekładając dżem do wyparzonych słoiczków. Przepis jest znany i bardzo prosty, dlatego warto wspomnieć o nieco bardziej wykwintnym daniu. Owoce porzeczki czerwonej idealnie komponują się z mięsami i produktami mięso-podobnymi (np. kotletami sojowymi). Na ich bazie można przyrządzić słodko-kwaśny sos, którym polewamy mięso. W tym celu wsypujemy do rondla szklankę porzeczek, dolewamy odrobinę wody, dodajemy łyżkę lub dwie miodu, wsypujemy oregano, rozmaryn, sól, pieprz, gotujemy przez 20 minut, a następnie wszystko blendujemy.

Zajrzyj do darmowej próbki naszego atlasu roślin i podejmij decyzje o zakupie!

Próba smaku:

Porzeczki czerwone są słodko-kwaśne, nieco mniej charakterystyczne niż porzeczka czarna.

Jak prawidłowo rozpoznać?

Jest to krzew maksymalnie do 2 metrów wysokości (w uprawach często niższy), posiadający zebrane w grona czerwone owoce na zwisających szypułkach. W stanie dzikim nie różni się specjalnie od innych odmian uprawnych.

Wskazówka występowania:

Krzew czasami występuje na dziko w lasach oraz zaroślach. Najczęściej na polach uprawnych, jako odmiany uprawne.

Z czym można pomylić?

Krzew można pomylić z innymi gatunkami porzeczki, które są również jadalne.

Porzeczka czarna (łac. Ribes nigrum) – posiada czarne owoce. Roślina opisana w atlasie.

Porzeczka alpejska (łac. Ribes alpinum) – roślina rzadka, jej owoce są mączystego smaku.

Porzeczka skalna (łac. Ribes petraeum) – rzadka roślina, występująca w wyższych partiach Tatr, Sudet, Beskid i Bieszczad. Jej owoce są cierpkiego smaku.

Właściwości medyczne:

Poza świetnymi wartościami dietetycznymi [4], surowy sok z czerwonej porzeczki można wypijać na nadkwasotę oraz zgagę. Istotnym jest zachowanie małej dawki 1/4 szklanki 2 razy dziennie [2]. Większe ilości mogą wyłącznie pogorszyć sprawę. Owoce mają też działanie moczopędne oraz przeczyszczające [3].

Film:

Zachęcam do zapoznania się z playlistą „1000 roślin” na moim kanale na YouTube. Opowiadam na niej o 1000 jadalnych roślinach Polski! Pamiętaj zostawić subskrypcję oraz komentarz – wspierasz tym samym rozwój atlasu!

Wykaz źródeł:

1. Łukasz Łuczaj: Dzikie Rośliny Jadalne, Chemigrafia Krosno, Krosno 2004.
2. Witold Poprzęcki: Ziołolecznictwo, Spółdzielcza Agencja Reklamowa SPAR, 1989.
3. Maria Teresa Della Beffa: Zioła, podręczny leksykon przyrodniczy, przekład z Niemieckiego Jadwiga Kozłowska, Świat Książki, 2004.
4. Frum Adina, Georgescu Cecilia, Gligor Felicia, Dobrea Carmen, Tița Ovidiu: Identification and Quantification of Phenolic Compounds from Red Currant (Ribes rubrum L.) and Raspberries (Rubus idaeus L.) International Journal of Pharmacology, Phytochemistry and Ethnomedicine 2297-6922, Vol. 6, pp 30-37. https://www.scipress.com/IJPPE.6.30.pdf