Szczawik zajęczy

łac. Oxalis acetosella

Zarówno liście jak i kwiaty są jadalne na surowo [1], [2]. Podczas zbiorów często zrywane są razem z malutkimi łodygami (które także można zjadać). Roślina zawiera kwas szczawianowy (podobnie jak szpinak oraz szczaw) [2], [3]. Z tego powodu nie wolno jej zjadać w zbyt dużych ilościach i powinny go unikać osoby z chorymi nerkami.

Liście oraz kwiaty stanowią dobry dodatek do sałatek oraz kanapek.

Zajrzyj do darmowej próbki naszego atlasu roślin i podejmij decyzje o zakupie!

Próba smaku:

Roślina jest bardzo kwaśna.

Jak prawidłowo rozpoznać?

Szczawik zajęczy jest bardzo charakterystyczną i niewielką rośliną o kwaśnym smaku, kwitnącą od kwietnia. Posiada po 3 liście w kształcie serca, które bardzo często są złożone w kierunku łodygi. Najczęściej posiada białe i pojedyncze kwiaty (rzadziej różowe) z czerwonymi żyłkami.

Wskazówka występowania:

Roślina występuje w lasach liściastych oraz iglastych.

Z czym można pomylić?

Roślinę można pomylić z innymi gatunkami zzczawika:

Szczawik żółty (łac. Oxalis stricta) – obcy ale powszechnie występujący gatunek, posiadający żółte kwiaty, umieszczone po kilka w kątach liści. Roślina również jadalna [2].

Szczawik rożkowaty (łac. Oxalis corniculata) – roślina rzadka, również posiadająca żółte kwiaty. Występuje na trawnikach oraz polach. Roślina jadalna [2].

Szczawik Dillena (łac. Oxalis Dillenii) – roślina bardzo rzadka, również posiadająca żółte kwiaty. Występuje w miejscach ruderalnych i przydrożach. Brak szczegółowych informacji na temat jadalności, ale raczej nie powinna stanowić zagrożenia.

Wielu osobom szczawik zajęczy przypomina także koniczynę oraz lucernę, jednak ani jedna ani druga nie posiada tak wyraźnych sercowatych kwiatów. Prawie zawsze w grafikach o nazwie „koniczyna” widnieje szczawik. Graficy popełnili błąd lub w sztuczny sposób „usercowili” koniczynę. Jest to jedyny powód przez który można pomylić te rośliny. Szczawik posiada zupełnie inną strukturę kwiatu, a jak się okazuje także zupełnie inne liście.

Właściwości medyczne:

Niektóre źródła wskazują, że sok ze szczawiku zajęczego zagęszczony popiołem z kory dębu, może służyć jako okłady w przypadku nowotworu piersi [4]. Ponadto roślina zawiera spore ilości witaminy C, dlatego w sytuacji kryzysowej może być dobrym uzupełnieniem diety. Roślina pobudza trawienie oraz wydzielanie żółci [5].

Film:

W filmie zbieram szczawik zajęczy, a przy okazji trafiłem na niezłe stado kleszczy! Zachęcam do zapoznania się z playlistą „Poradnik Chwastożercy” na moim kanale na YouTube. Pamiętaj zostawić subskrypcję oraz komentarz – wspierasz tym samym rozwój atlasu!

Wykaz źródeł:

1. Monika Fijołek: Atlas Dzikich Roślin Jadalnych, Wydawnictwo SBM, 2017
2. Łukasz Łuczaj: Dzikie Rośliny Jadalne, Chemigrafia Krosno, Krosno 2004.
3. RAPORT NAUKOWY EFSA: Kompendium substancji botanicznych w których stwierdzono obecność naturalnie występujących składników mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego w przypadku wykorzystania ich do produkcji żywności i suplementów diety. Dziennik EFSA 2012;10(5):2663. https://gis.gov.pl/wp-content/uploads/2018/05/Kompendium-substancji-botanicznych-w-których-stwierdzono-obecność-naturalnie.pdf
4. James A. Duke: Handbook of medicinal herbs, second edition, CRC Press, London, 2002.
5. Blog Dr. Różańskiego https://rozanski.li/1707/szczawik-zajeczy-oxalis-acetosella-l-jako-srodek-leczniczy-i-pokarm/