Przymiotno kanadyjskie, konyza kanadyjska

łac. Erigeron canadensis, Conyza canadensis

Indeks jadalności
Indeks medyczny
Identyfikacja
bardzo łatwa
Częstotliwość
bardzo częsta
Zasięg ogólnokrajowy

Jadalna częśćOkres zbioru
LiścieV-X
Górne pędyV-X
Orientacyjny czas zbioru

Prof. Łukasz Łuczaj wspomina, że Indianie zjadali sproszkowane liście, a także wierzchołki pędów. Wspomina też, że podobno jadalne są młode liście [1]. Jak wskazuje literatura, roślina nie zawiera toksycznych lub drażniących związków, dlatego wykorzystywana jest jako warzywo [2], [3].

Ze względu na stosunkowo mało źródeł potwierdzających bezpieczeństwo w spożywaniu tej rośliny, należy zachować ostrożność. Z własnych doświadczeń mogę jedynie napisać, że roślina nigdy mi nie zaszkodziła, ale stosowałem ją wyłącznie w małych ilościach jako przyprawę.

Zajrzyj do darmowej próbki naszego atlasu roślin i podejmij decyzje o zakupie!

Próba smaku:

Roślina jest nieco eteryczna, w smaku trochę zbliżona do cebuli.

Jak prawidłowo rozpoznać?

Roślina z pojedynczą i silnie rozgałęzioną łodygą, o wysokości do 1m. Posiada bardzo charakterystyczne i liczne koszyczki kwiatowe.

Górne pędy. Zdjęcie własne – wszelkie prawa zastrzeżone.
Górne pędy. Zdjęcie własne – wszelkie prawa zastrzeżone.

Wskazówka występowania:

Roślina bardzo częsta na terenie całego kraju. Powszechnie występuje na łąkach, nieużytkach i miejscach ruderalnych.

Z czym można pomylić?

Według mnie nie sposób tej rośliny pomylić, nawet z innymi gatunkami przymiotna.

Właściwości medyczne:

Ziele przymiotna ma działanie moczopędne, przeciwzapalne, przeciwkrwotoczne oraz nasenne [4]. Wskazaniem do stosowania są między innymi nieżyty żołądka oraz stany zapalne układu pokarmowego [5].

Film:

W filmie dorzucam przymiotno jako przyprawę do zupy przetrwania. Zachęcam do zapoznania się z playlistą „Poradnik Chwastożercy” na moim kanale na YouTube. Pamiętaj zostawić subskrypcję oraz komentarz – wspierasz tym samym rozwój atlasu!

Wykaz źródeł:

  1. Łukasz Łuczaj: Dzika Kuchnia, Wydawnictwo Nasza Księgarnia, 2013
  2. Czesław Bańkowski, Jan Serwatka: Pożyteczne Chwasty, PZWL, Warszawa 1977.
  3. Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych, PZWL, Warszawa, 1985.
  4. Witold Poprzęcki: Ziołolecznictwo, Spółdzielcza Agencja Reklamowa SPAR, 1989.
  5. Blog Dr. Różańskiego https://rozanski.li/2221/przymiotno-kanadyjskie-erigeron-canadensis-l-w-fitoterapii-praktycznej/

Podobne wpisy

Jeden komentarz

Zostaw odpowiedź