Sałata kompasowa

łac. Lactuca serriola

Młode liście jadalne są na surowo oraz po ugotowaniu [1], [2]. Należy uważać na biały sok mleczny znajdujący się w roślinie, bowiem ma właściwości lekko narkotyczne oraz toksyczne. Więcej szczegółowych informacji przedstawiłem w artykule o sałacie jadowitej.

Zajrzyj do darmowej próbki naszego atlasu roślin i podejmij decyzje o zakupie!

Próba smaku:

Liście sałaty kompasowej, podobnie jak i innych sałat, są gorzkiego smaku. Starsze są na tyle gorzkie, że ich wartość kulinarna jest niewielka.

Próba węchu:

Starsze okazy tej rośliny nie pachną zbyt przyjemnie.

Jak prawidłowo rozpoznać?

Sałata kompasowa posiada charakterystycznie powcinane liście, co widać na zdjęciach (niestety młodsze okazy mogą być trudne do zidentyfikowania). Posiada także kolczasty główny nerw (od spodu). W późniejszym stadium roślina kwitnie na żółto podobnie jak sałata jadowita oraz mlecze.

Wskazówka występowania:

Roślina ma ogólnokrajowy zasięg i w odróżnieniu od sałaty jadowitej, bardzo często występuje w Polsce. W stanie dzikim jest to najczęstszy gatunek sałaty w Polsce. Należy spodziewać się jej na łąkach, nieużytkach oraz w miejscach ruderalnych. Często wyrasta np. pomiędzy ułożoną kostką brukową, co widać na zamieszczonych zdjęciach.

Z czym można pomylić?

Roślina bardzo często mylona jest z mleczami, mniszkiem lekarskim, sałatą jadowitą oraz innymi „mniszkopodobnymi”. Więcej informacji w artykule o sałacie jadowitej.

Właściwości medyczne:

Sałata kompasowa ma podobne właściwości co opisywana sałata jadowita [3].

Film:

W filmie opowiadam o mniszku oraz sałacie kompasowej. Zachęcam do zapoznania się z playlistą „Poradnik Chwastożercy” na moim kanale na YouTube. Pamiętaj zostawić subskrypcję oraz komentarz – wspierasz tym samym rozwój atlasu!

Wykaz źródeł:

1. Łukasz Łuczaj: Dzikie Rośliny Jadalne, Chemigrafia Krosno, Krosno 2004.
2. Christopher Nyerges: Guide to Wild Foods and Useful Plants, Chicago Review Press, 1999.
3. Witold Poprzęcki: Ziołolecznictwo, Spółdzielcza Agencja Reklamowa SPAR, 1989.