Lulek czarny

łac. Hyoscyamus niger

Cała roślina zawiera alkaloidy tropanowe (w liściach około 0,1%) np. atropina, hioscyjamina [1], [2]. Jest to jedna z najbardziej trujących roślin występujących naturalnie w Polsce i na świecie. Przedawkowanie prowadzi do silnych halucynacji (stany od wesołości po napady szału), zaczerwienienia skóry, mdłości, wymiotów, rozszerzenia źrenic oraz śmierci poprzez paraliż układu oddechowego [3], [4]. Największe stężenie substancji czynnych przypada na korzeń oraz nasiona.

Zajrzyj do darmowej próbki naszego atlasu roślin i podejmij decyzje o zakupie!

Próba węchu:

Liście oraz kwiaty wydzielają silny i nieprzyjemny zapach.

Próba smaku:

Roślina jest gorzkiego smaku.

Jak prawidłowo rozpoznać?

Roślina do 60 cm wysokości, posiadająca bardzo charakterystyczne kwiaty oraz liście. Kwiaty występują pojedynczo w kątach liści, koloru brudnożółtego z fioletowymi żyłkami, kwitnie od czerwca do września. Liście z wyraźnymi zatokami i wrębami. Owocem jest otwierająca się torebka z licznymi nasionami.

Wskazówka występowania:

Roślina występuje w miejscach ruderalnych, przydrożach i przychaciach. Częściej występuje na niżu, aniżeli w górach.

Z czym można pomylić?

Roślinę bardzo trudno pomylić z innymi dzikimi roślinami.

Właściwości medyczne:

Surowcem jest ziele lulka, które ma podobne działanie co opisywany pokrzyk wilcza jagoda. Ziele stosowane zewnętrznie ma działanie przeciwbólowe, wykorzystywane np. w przypadku bólów stawowych [5].

Film:

Zachęcam do zapoznania się z playlistą „Rośliny Trujące” na moim kanale na YouTube. Pamiętaj zostawić subskrypcję oraz komentarz – wspierasz tym samym rozwój atlasu!

Wykaz źródeł:

1. RAPORT NAUKOWY EFSA: Kompendium substancji botanicznych w których stwierdzono obecność naturalnie występujących składników mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego w przypadku wykorzystania ich do produkcji żywności i suplementów diety. Dziennik EFSA 2012;10(5):2663. https://gis.gov.pl/wp-content/uploads/2018/05/Kompendium-substancji-botanicznych-w-których-stwierdzono-obecność-naturalnie.pdf
2. Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych, PZWL, Warszawa, 1985
3. AGNIESZKA BARTNIK: LULEK CZARNY I JEGO ZASTOSOWANIE W STAROŻYTNEJ MEDYCYNIE I WETERYNARII SAMAI II (2017). https://samai.uni.wroc.pl/wp-content/uploads/2017/12/Agnieszka-Bartnik-LULEK-CZARNY-.pdf
4. Beata Żuraw, Weronika Haratym, Maria Tietze, Elżbieta Weryszko-Chmielewska: Rośliny Dziko Rosnące o Właściwościach Toksycznych Alergoprofil 2014, Vol. 10, Nr 1, 19-27 http://www.mededu.home.pl/linki/AP1-2014_Rosliny_dziko_rosnace_o_wlasciwosciach_toksycznych.pdf
5. Aleksander Ożarowski: Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy. PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYDAWNICTW LEKARSKICH, WARSZAWA, 1982.